طراحی و ساخت اتاق کار خودروهای امداد گاز

این اتاق ها کاملا براساس نیازهای عملیاتی و امدادی شرکت گاز طراحی گردیده است و قابلیت نصب بر روی وانت های مشغول به خدمت در شرکت های گاز نواحی مختلف را دارا می باشد . از امکانات این اتاق ها می توان به مدولار یا جز به جز بودن آن اشاره نمود که توانایی به کار گیری در وانت های مختلف را امکان پذیر می نماید .

از دیگر ویژگی ها و امکانات آن می توان به در دسترس بودن تجهیزات برای اتلاف وقت کمتر در زمان اجرای عملیات ، دیده شدن تمامی امکانات و تجهیزات عملیات در این مجموعه و هم چنین میدان دید مناسب در زمان حرکت با خودرو  به سمت عقب اشاره نمود.

متاسفانه به خاطر عدم رعایت کپی رایت امکان ارایه تصاویر از تجهیزات و مجموعه در این نوشتار وجود ندارد. 

در صورت تمایل می توانید با ایمیل مدیریت تجربه ارتباط برقرار نمایید. 

ضمنا قیمت مجموعه پایه ی کامل 45،000،000 ریال می باشد. 

حداقل سفارش 30 دستگاه می باشد. 

ارائه پکیج کامل حفاظت فردی گاز

پکیج حفاظت انفرادی ارایه شده توسط شرکت میلاد سازه شامل کلاه ایمنی کارگاهی ، گوشی ، عینک ، ماسک تنفس ، لباس کار متناسب با فصول ، ضربه گیرهای لباس ، کفش کار ، روپوش بارانی ، کلاه زمستانی به همراه صورت بند ، کلاه تابستانی ، دستکش کار ، دستکش کار زمستانی و کیف تجهیزات فردی در قالب یک کوله پشتی میباشد .

این مجموعه متناسب با شرایط کار امداد گازرسانی و نیروهای تعمیرات جمع آوری شده است. 

متاسفانه به خاطر عدم رعایت کپی رایت امکان ارایه تصاویر از تجهیزات از طرف شرکت در این نوشتار وجود ندارد. 

در صورت تمایل لطفا با ایمیل مدیریت تجربه ارتباط برقرار نمایید .

ضمنا قیمت مجموعه کامل  30000000 ریال می باشد. که متناسب با خواسته مدیران و شرکت های پیمانکار قابل تغییر است. 

حداقل سفارش برای 100 مجموعه کامل یعنی 100 نفر می باشد .

اهمیت تجهیزات فردی

منتشر شده: اول آوریل 2012 در مجله بین المللی ایمنی و سلامت

(گروه ترجمه نشریه پیام ایمنی)

بسیاری از کارفرمایان، به وظایف اولیه خود در رابطه با فراهم نمودن تجهیزات حفاظت فردی (PPE) در سر کار، آگاه هستند ولی آیا آنها واقعا ارزش و اهمیت لباس کار را در حفظ ایمنی و سلامت سازمانشان، مورد توجه قرار می دهند؟

کارفرمایان، فراهم نمودن لباس ایمنی را برای محافظت از کارکنانشان در هنگام انجام وظیفه در یک محیط پر خطر، ضروری می دانند. (برای مثال، تهیه لباس ایمنی به منظور پیشگیری از سوختگی، در صورتی که کارکنان در نزدیکی اجاق های داغ یا کوره ها، مشغول به کار هستند.) با این وجود، مدیران و سرپرستان هنگام مواجهه با موضوع لباس ایمنی، چه راهکارهایی را در نظر می گیرند؟

هنگامی که یک شخص مجبور به انجام وظیفه در یک محیط خطرناک می باشد، در صورتی که این فرد احساس امنیت کامل نکند، بیشتر از آنکه به انجام وظیفه خود به صورت کارآمد و موثر توجه نماید، تمام تمرکزش بر این است که تا آنجایی که می تواند خود را از خطرات احتمالی حفظ کند.

داشتن لباس های ایمنی با ویژگی های محافظتی اساسی، به غلبه بر این خطرات کمک می کند ولی آیا واقعا این امر به کارکنان در جهت آسایش، راحتی و همچنین موثر بودنشان تا جای ممکن، کمکی می کند؟

برای مثال اگر کارکنان مشغول به کار در محیط های گرم باشند، آیا جنس پارچه ای که لباس های آنها از آن ساخته شده، کاملا قابل تنفس است و آیا از الیاف طبیعی که خاصیت جذب عرق دارد، تهیه شده اند؟ آیا حرکات کارکنان به دلیل آنکه لباس هایشان بیش از حد بزرگ هستند، محدود شده است؟

زمانی که نوبت به خریداری اموال جدید برای یک شرکت می رسد، اگر قرار باشد مدیریت شرکت به موضوعاتی مثل بازدهی، عملکرد اجرایی و ارزش و اعتبار توجه کند، بهترین تجهیزات را انتخاب خواهد کرد. در صورتی که بازدهی یک شرکت بواسطه یک قطعه جدید از تجهیزات، بهبود یابد، هزینه صرف شده برای تهیه آن قطعه، توجیه می گردد.

آیا این، مشابه همان شرایطی است که به کارکنان خود و سلامتی آنها و لباس های ایمنی شان توجه می کنیم؟ در بسیاری از موارد، مدیران تنها سطح اولیه از محافظت را برای پیشگیری از مخاطرات مورد توجه قرار می دهند، اما آیا آنها واقعا درباره کیفیت و موارد در دسترس، و اینکه چطور لباس های کار بی کیفیت می تواند از کارکنان محافظت کند و در عین حال بتواند در بهره وری آنها موثر باشد، فکر کرده اند؟

من معتقدم به اینکه، بایستی یک شرایط کسب و کاری ایجاد شود که تضمین کند کارکنان به شیوه کاملا رضایت بخش و در آسایش، محافظت می شوند. این شرایط باعث می گردد آنها در هنگام انجام یک کار خطرناک، احساس امنیت کنند.

کارکنانی که برایشان لباس های باکیفیت و متناسب با اندامشان فراهم می گردد، انگیزه بیشتری برای کار دارند و احساس ارزشمند بودن می کنند؛ در نهایت این امر می تواند در حفظ و استخدام نیروی کار، کمک شایانی کند.

مخاطرات بسیاری در محل کار وجود دارد و شامل خطرات جدی مربوط به برق، آتش سوزی، خطرات ناشی از مواد شیمیایی و ماشین آلات پرخطر می باشد که می تواند حتی منجر به مرگ و میر یا از دست دادن دست و پا یا از بین رفتن بینایی شود.

خطرات پنهان دیگری نیز وجود دارند که لزوما باعث بوجود آمدن مشکل آنی نمی گردند، اما می توانند باعث بروز مشکلات مهمی برای شنوایی ، پوست، ریه و مشکلات تنفسی گردد.

کارفرمایان همیشه باید جای خطر را به آسایش بدهند. عامل آسایش نباید تنها از نقطه نظر تولیدات و بهای آن در نظر گرفته شود، بلکه با درک صحیح و شناخت کافی می توان به این نتیجه رسید که اگر تجهیزات محافظت شخصی درست انتخاب نشود، می تواند عواقب مرگباری داشته باشد. به عنوان مثال، لباس ایمنی گشاد، می تواند به راحتی به ماشین آلات گیر کند و باعث بروز یک اتفاق جدی شود.

قبل از توزیع هرگونه تجهیزات محافظتی، بایستی یک ارزیابی خطر مربوط به حفظ ایمنی و سلامت انجام  گیرد. عواملی که باید مورد توجه قرار گیرند، عبارتند از:

- خطرات چه هستند؟

- چه کسانی ممکن است دچار صدمات شوند و چگونه ممکن است آنها از این خطرات آسیب ببینند؟

- چه نوع کنترل و نظارتی در محل وجود دارد و چه نظارت های معقول و عملی دیگری می تواند اجرا گردد؟

- ضبط و ثبت

- نقد و بررسی

 

خطرات چه هستند؟

در انجام ارزیابی خطر، درک ماهیت خطر، حد و میزان خطر، از اهمیت بالایی برخوردار است. به عنوان مثال اگر یک خطر مربوط به سر و صدا باشد، مهم است که این صدا چقدر بلند باشد و در چه فرکانسی اتفاق افتد؟ یا اینکه اگر یک فرد در یک محیط با درجه حرارت بالا کار می کند، دما چقدر بالاست و آنها برای چه مدتی در آن دما کار می کنند؟

 

چه کسانی ممکن است آسیب ببینند؟

بدیهی است، هرکسی که در حال انجام وظیفه است می تواند در معرض آسیب باشد ولی شخصی که خطر را ارزیابی می کند، نیاز دارد بداند چه افرادی در معرض خطر هستند و آیا برای آن شخص، مسئله ای وجود دارد که باعث گردد او را در انجام وظیفه اش تحت تاثیر قرار دهد یا خیر. برای مثال، کسی که مبتلا به آسم است، در مواجهه با یک محیط گرد و غبار، نسبت به شخصی که چنین عارضه ای ندارد، بیشتر در معرض خطر می باشد. با درک کامل آن شخص و مشکلاتش، شما می توانید ابزار محافظت شخصی مختص به او را برایش مهیا کنید.

در هنگام ارزیابی خطر، باید توجه داشت که شخص در چه محیطی کار می کند و حرکات و جابجایی هایی که مجبور است در حین انجام وظیفه داشته باشد، در چه سطحی است. اگر آنها در محیط خیلی گرم کار می کنند، باید پارچه های مخصوصی برای تنفس پوستشان و خنک نگه داشتنشان در نظر گرفته شود، بعلاوه، کیفیت محافظتی آن نوع پارچه نیز باید مورد توجه قرار گیرد. در صورتی که شخص نیاز به حرکات و جابجایی هایی برای کارش دارد، باید لباس سبک و جمع و جور به تن کند تا لباس او مانع فعالیت هایش نگردد.

 

چه کنترل ها و نظارت هایی در محل وجود دارد؟

این کنترل ها می توانند در اشکال سنتی، از جمله لباس های محافظتی، کرم های محافظ و یا دستکش ها، اجرا شود. پس از انجام ارزیابی مربوط به یک شخص، شما می توانید کاملا بفمهمید که چگونه کنترل های موجود می توانند موثر واقع شوند و اینکه آیا می توان با در نظر گرفتن کنترل های دیگر، محیط ایمن تر و سازنده تری را مهیا کرد یا خیر.

 

چه کنترل های دیگری می توان در نظر گرفت؟

همانطور که قبلا ذکر شد، یک کارفرما بهترین تجهیزات را برای کارخانه خود فراهم خواهد کرد، در صورتی که تصور کند از این سرمایه گذاری، بازده و درآمدی حاصل می کند و همینطور، تجهیزات مربوط به بهداشت و ایمنی نیز از این قاعده مستثنی نیست.

موارد بسیاری هستند که در آن، یک سیستم تهویه، و یا حتی کرم های محافظ می توانند ما را در برابر گرد و خاک و یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی، محافظت کنند. ماسک شخصی یا یک جفت دستکش مناسب، علاوه بر بوجود آوردن حس امنیت و اعتماد به نفس برای شخص، از او کاملا محافظت می کند.

 

ضبط، ثبت و بررسی

هیچ چیزی در محل کار برای مدت طولانی به یک شکل باقی نمی ماند، بنابراین بسیار مهم است که ارزیابی منظم خطرات، همواره مورد بررسی قرار گیرد تا معلوم شود که آیا وضعیتی دچار تغییر شده یا خیر.  به طور معمول تغییرات در رابطه با یک شخص رخ می دهد - شاید یک بیماری، یا هرگونه تغییر در وضعیت شخصی که به کار مشغول است یا همچنین تغییر در فرایند مفروض، یا تولیدکننده ها یا نهادهای نظارتی که ممکن است ماهیتا تغییر کنند و در معرض محدودیت هایی قرار بگیرند.

تولیدکنندگان ، برگه های اطلاعات ایمنی مواد (MSDS) را مهیا می کنند و این برگه های اطلاعاتی، به صورت سالانه به روز می شوند. به این ترتیب، این موارد باید همواره بررسی گردد تا معلوم شود که آیا کارمندان با پوشیدن تجهیزات حفاظت فردی باز هم به طور کامل محافظت می شوند یا خیر.

علاوه بر ارزیابی اینکه چطور کارمند مورد نظر می ‎تواند بوسیله لباس ها محافظت شود، یک رویکرد بهتر نیز باید مورد توجه قرار بگیرد مبنی بر اینکه آیا خطرات می توانند کاهش یابند یا به طور کلی حذف شوند. به عنوان مثال، حفاظ های نصب شده در ماشین آلات می توانند خطر بریدگی انگشتان یا دست‎ها را در حین عملیات کاهش دهند و ماشین های مخصوص تهویه نیز می توانند از دود و گرد وغبار موجود در محل کار، بکاهند.

 

به طور کلی ما باید کل مجموعه را در نظر بگیریم؛ که عبارتست از:

- کارگر – به عنوان یک فرد

- محیط کار – دما، رطوبت، نور، سرو صدا و یا لرزش

- تجهیزات کار – لوازم، دسترسی به کنترل ها؛ برای مثال، نیاز به تماس با دکمه های کوچک در حالیکه شما دستکش به دست دارید.

با در نظر گرفتن همه موارد بالا، و ارزیابی های انجام شده و توجه به مشخصات مربوط به PPE ، ما هم یک محیط ایمن و هم کارگران پربازده و سازنده را تضمین خواهیم کرد.

بسیاری از صدمات در محل کار هستند که خیلی ناشی از خطرات مربوط به کار مورد نظر نمی باشند بلکه در هنگام تکرار آن کار، برای شخص ایجاد می گردند و در واقع به وضعیت قرار گرفتن آن شخص در حین انجام کار، مربوط می شود. این حائز اهمیت است که هنگام ارزیابی خطرات، موضوع ارگونومی مورد توجه قرار گیرد؛ برای مثال، در یک کارخانه، اینکه یک شخص چند وقت یکبار از یک اندامش مانند دست با حرکات تکراری به صورت مستمر در مونتاژ قطعات استفاده می کند، مهم است؟

 

تجهیزات حفاظت فردی

بسیاری از بخش های بدن باید در هنگام انجام وظیفه خاص، محافظت شوند و برای این امر، مجموعه وسیعی از لباس های ایمنی ویژه متخصصین، در بازار موجود است. با این حال، تعدادی محصولات پایه و ارزان قیمت نیز وجود دارند که با مبلغ خیلی کم می توان آنها را به منظور محافظت از کارکنان تهیه کرد.

به طور خلاصه، در زیر برخی از جنبه های مختلف لباس های محافظ آورده شده است:

 

حفاظت از چشم

بسیاری از ما با خطرات مربوط به ایمنی و بهداشت ناشی از حوادث فیزیکی سرو کار داریم، مانند افتادن از بلندی، یا صدمات ناشی از بلند کردن اشیا سنگین. با این حال، بسیاری از خطرات غیرمعمول مانند پاشیدن مواد شیمیایی در چشم که می تواند نابینایی مطلق ایجاد کند یا آسیب های موقت دردناک و قابل توجهی به بار آورد نیز وجود دارند.

به منظور جلوگیری از ورود ذرات خطرناک و مایعات عفونی در چشم ها و محافظت از آنها، بایستی توصیه های ایمنی رعایت شود. در بسیاری از موارد، شما قادر نخواهید بود جهت پاشش مواد شیمیایی را پیش بینی کنید و در صورت بروز چنین حادثه ای، داشتن عینک ایمنی ممکن است پاسخگو نباشد. یک پوشش کامل برای صورت، اغلب برای اطمینان از حداکثر حفاظت در برابر اصابت ذرات با سرعت بالا به چشم در شرایط کاری پر خطر، مورد نیاز است.

حفاظت حداکثر، بسیار مهم و اساسی است. انتخاب اشتباه عینک، برای مثال، عینک های چشمی بدون لبه، برای حفاظت از چشم ها، کافی نمی باشد. هزاران نفر در سراسر جهان هر ساله به جهت آسیب های چشمی در حین کار، نابینا می شوند، اجازه ندهید که کارمندان شما به این آمار سالانه اضافه شوند.

 

اقدامات حفاظتی در مقابل جرقه های الکتریکی

افرادی که با برق سروکار دارند، نیاز به حفاظت در برابر این خطر بزرگ را دارند. در برخی موارد، کارکنان مجبورند در شرایطی کار کنند که با تخلیه الکتریکی مواجه می شوند، در این شرایط، آنها نیاز دارند خود را از دماهای تا 12000 درجه سانتیگراد نیز محافظت کنند. یک جرقه الکتریکی می تواند در بسیاری از موقعیت های متفاوت با شدت های مختلف رخ دهد.

حفاظت کامل برای افرادی که کارشان در مجاورت برق می باشد، ضروری است و نباید فقط شامل لباس، دستکش و کفش باشد. ابزاری که یک کارمند استفاده می کند، باید متناسب با اهداف مورد نظر باشد و حفاظت های دیگری را نیز فراهم کند؛ برای مثال، همه ابزارهای عایق برای دست نیز باید مورد توجه قرار گیرد.

 

لباس های محافظ

لباس کار و لباس های محافظ در همه اشکال، اندازه ها، جنس و وزن موجود هستند تا ایمنی شخص درگیر در یک کار یا محیط خاص را به اندازه کافی تضمین کنند و شخص قادر به اعمال فیزیکی مورد نیازش باشد.

روپوش های یک بار مصرف، از پوست در برابر ذرات خشک خطرناک و اسپری های شیمیایی، مراقبت می کنند. اینها در کاربردهای مختلف استفاده می شوند، از جمله ریشه کنی آزبست، صنعت ساختمان و اهداف دارویی. روپوش های یکبار مصرف به عنوان یک محافظ کامل برای بدن محسوب می شوند و سبک وزن هستند که به شخص امکان می دهد با خیال آسوده و با ایمنی کامل، فعالیت کند. این کاورها با رنگ سفید، اغلب برای مواد شیمیایی تمیز و محیط های بالینی به فروش می رسد، رنگ آبی آن نیز برای فعالیت های ساخت و ساز به کار می رود. رنگ این روپوش ها، می تواند در شناسایی خطرات مختلف و موادی که شخص با آن سروکار دارد، کمک کند.

با وجود چند منظوره بودن آنها، با این حال، روپوش های یکبار مصرف نباید به عنوان لباس های بازدارنده آتش مورد استفاده قرار گیرند.

خیلی اوقات، لباس های محافظ باید در یک منطقه پر از خطر استعمال گردند تا مردم از شرایط خطر آگاه شوند. برای مثال، اگر شخصی در حال جوشکاری خطوط راه آهن یا در حال آسفالت کردن جاده باشد، در هر دو حالت نیاز است که مردم از خطرات ناشی از کار و محیط مورد نظر آگاه باشند. بسیاری از تولیدکنندگان لباس های محافظ در حال حاضر، لباس هایی با جنس سبک، با قابلیت تنفس کامل، دارای مقاومت بالا در برابر حرارت و قابلیت دید بالا، عرضه می کنند.

 

محافظت از دست

در حالیکه لباس های محافظ شامل تجهیزات مربوط به دست نیز می باشد، مواردی هم وجود دارند که دقیقا تعیین میکند که چه وقت باید برای نیروی انسانی دستکش تهیه کرد. دستکش های عایق از دست ها در دماهای بسیار بالا تا 500 درجه سانتیگراد محافظت می کند، اما آیا آنها به شخص این امکان را می دهد که به راحتی کار خود را انجام دهد؟

همانطور که جنبه های حفاظتی دیگر یک ارزیابی خطر بایستی اجرا گردد تا خطر مورد نظر بررسی و رسیدگی شود؛ انتخاب دستکش، به نوع خطرات موجود و سطح مقاومت مورد نیاز، ضخامت مورد نیاز و نحوه گرفتن اشیا در دست که برای عملیات با ماشین، ضروری است، بستگی خواهد داشت. به عنوان مثال یک کشتارگاه نیاز به دستکش های زره زنجیری دارد که از فولاد ساخته شده، تا از کارگران در برابر ماشین آلات مربوط به برش حیوانات محافظت کند، اما از آنجایی که کارگران اغلب مجبورند در محیط های سرد کار کنند، با وجود اینکه این دستکش ها، محافظت 100درصد برای آنها فراهم می کند ولی شخص با انگشتان سرد قادر نخواهد بود با ماشین آلات به درستی کار کند.

مانند همه لباس های محافظ، دستکش ها نیز باید قبل از هر استفاده، از طریق برش های کوچک و تست پارگی، بررسی شوند. در صورت سروکار داشتن با خطرات مربوط به مواد شیمیایی و ذرات ریز گرد و غبار برای فعالیت های نسبتا کم خطر، انجام یک تست ساده برای بی نقصی دستکش ها، خالی از اهمیت نیست، بدین صورت که از طریق پر کردن آنها با آب، وجود هر گونه نشتی، آشکار می گردد. بررسی دستکش ها بسیار ضروری می باشد، چرا که کیفیت و میزان سطوح مربوط به ویژگی های محافظتی ممکن است بواسطه استعمال بیش از حد، به سرعت تضعیف شود.

 

حفاظت از سیستم تنفسی

برخی از افراد بر این باور هستند که تجهیزات محافظتی مخصوص تنفس، تنها شامل یک ماسک چند منظوره است، اما در حقیقت طیف وسیعی از محصولات مختلف طراحی شده برای محافظت از سیستم تنفسی در صنایع مختلف وجود دارد. این اشکال مختلف از تجهیزات محافظتی مخصوص تنفس، از کاربران در برابر استنشاق آلاینده های هوا که معمولا قابل دیدن نیستند، محافظت می‎کند و به همین دلیل نامرئی بودن، این ذرات و آلاینده ها مورد توجه قرار نمی گیرند.

از آنجایی که که یک تصور غلط در مورد آنچه که یک ماسک می تواند انجام دهد و چگونگی عملکرد آن وجود دارد، نگرانی اصلی این است که آیا اکسیژن کافی برای نگهداری نفس وجود دارد یا خیر.

باید به یاد داشت که یک ماسک فقط برای مقابله با آلودگی تعبیه شده است، و درواقع ماسک ها طراحی شده اند تا ما از آنها استفاده کنیم و زنده بمانیم، این به شرطی است که تضمین کند مقدار کافی از اکسیژن همواره در دسترس است. در صورتی که هرگونه شکی برای وجود اکسیژن وجود داشته باشد و همچنان ضروری باشد که افراد در آن منطقه فعالیت کنند، در این صورت باید یک نوع دیگری از تجهیزات حفاظت تنفسی، در قالب دستگاه تنفس، (BA)، معرفی کنیم.

BA در شکل کاملی از این دستگاه ها  SCBA را به ما معرفی می کند که به طور معمول برای دسترسی های کوتاه مدت مورد استفاه قرار می گیرد و/یا جایی که ما نیاز به توانایی بالایی داریم تا دائما در حال حرکت و پرسه زدن باشیم. به عنوان مثال، در طول عملیات جستجو و نجات.

شرایط حاد، جدی می باشد، به طوریکه آسیب دائمی می تواند بلافاصله از طریق یک تنفس، اتفاق بیفتد (اثرات حاد) – یا به آرامی از طریق استنشاق یک آلاینده در طی یک دوره زمانی طولانی، بوجود آید (اثرات مزمن). در هر صورت، با ورود این آلاینده ها به بدن از طریق سیستم تنفسی، اینگونه خطرات می توانند برای یک کارگر در سالهای آینده، مخاطرات ویرانگری محسوب شوند.

انتخاب شکل صحیحی از تجهیزات حفاظت تنفسی، بستگی به مخاطراتی دارد که کاربر با آن روبروست. در نتیجه، سطوح حفاظتی می تواند به دلیل شرایط لازم و ضروری کار در محیط های مختلف، به طور عمده متفاوت باشد. چه سر و کارمان با گردو خاک باشد، چه گاز، و چه مواد شیمیایی، در هر صورت مهم این است که ارزیابی نوع خطر به منظور شناسایی شکل مناسبی از تجهیزات حفاظت تنفسی مورد نیاز، انجام شود. همچنین شما می توانید به منظور بهبود شرایط محیط کار، موارد دیگری از امکانات را نیز بکار گیرید؛ برای مثال، هواکش های مخصوص استخراج به منظور جذب گرد و غبار از جو.

 

حفاظت از شنوایی

هنگامی که در یک محیط پر از سر و صدا، مشغول به کار هستید، محافظت از سیستم شنوایی شما در هنگام استفاده از ابزار و ماشین آلات برقی، بسیار مهم و حیاتی است.

اگر قرار است از محافظ گوش در محیط کار استفاده شود، راحتی و آسایش در حین استفاده از این نوع محافظ ها در طول روز بدون ایجاد حساسیت، بسیار ضروری و مهم می باشد. قرار گرفتن گوش ها در معرض خطر با وجود صدای گوش خراش و مخرب، در نتیجه در آوردن محافظ ها به دلیل احساس ناراحتی، می تواند از طریق انتخاب صحیح این تجهیزات، ریشه کن شود. تصمیم گیری بر سر انتخاب گوشی های کوچک برای مسدود کردن کانال گوش یا گوشی های بزرگ برای پوشش دادن کل گوش، بستگی به محیط کار و انتخاب شخصی کاربر دارد.

در حالیکه هدف اصلی حفاظت از شنوایی، مسدود نمودن سر و صدای مخرب و مضر به گوش می باشد، همچنین مهم و حیاتی است که کارکنان همچنان با داشتن این گوشی ها، توانایی برقراری ارتباط برای شنیدن دستورالعمل ها و شنیدن سیگنال های هشداردهنده را نیز داشته باشند. بنابراین کاهش درست و بجا از میزان سر و صدا برای اکثر مردم ضروری است، زیرا ممکن است در صورت افراط در این مسئله، صدایی که شما نیاز به شنیدنش را دارید، مسدود سازید.

 

انتخاب، پاک سازی، نگهداری و بازرسی تجهیزات

بعد از انجام یک ارزیابی مربوط به مخاطرات بالقوه، شما نیاز به شناسایی نوع و درجه درست از لباس ها و تجهیزات محافظت کننده، دارید.

اگرچه استانداردهای مختلف برای لباس های محافظ بسیار گسترده است و می تواند نگران کننده باشد، تفاوت ها باید درک شوند، همانطور که یک آیتم لباس که ممکن است در یک زمینه کاری، بالاترین میزان محافظتی را داشته باشد، در اصل در زمینه دیگر، بسیار بی فایده باشد. برای مثال، یک دستکش زره زنجیری که عایق است، دارای هیچ گونه ویژگی محافظتی در برابر سوختگی با مواد شیمیایی خطرناک، نمی باشد.

زمانی که یک کارگر با تجهیزات حفاظتی مورد نیازش مجهز می شود، لازم است تا کارفرما، یک سیستم نگهداری موثر برای اطمینان از ادامه مسیر، برپا کند تا سطح مناسب و ضروری از حفاظت را مهیا کند. همانطور که اشاره شد، ضبط و ثبت و بررسی منظم خطرات احتمالی، از اهمیت بالایی برخوردار است.

این امر باید شامل بازرسی از تجهیزات، چک کردن با دقت به منظور بررسی نشانه سایش و آسیب باشد. یک سیستم تعمیر و نگهداری موثر از هرگونه تجهیزات باید شامل تست، آزمایش، پاکسازی، تعمیر و تعویض، بعلاوه نظارت و بررسی که در آن، محدودیت های مجاز مربوط به کارخانه تغییر نکرده باشد.

از طریق معرفی یک برنامه مشخص، کارفرما یا فرد آموزش دیده از اعضای کارکنان، می تواند تجهیزات معیوب را قبل از توزیع، شناسایی کند، تا اطمینان حاصل شود از اینکه تجهیزات حفاظت فردی مهیا شده، تمیز شده و در صورت نیاز، ضدعفونی و برای نقص و خرابی، بررسی شده یا خیر.

در صورتی که نقص ها و عیوب کشف شوند ، بایستی ثبت گردند تا از اتفاقات ناگوار در آینده جلوگیری شود یا توسط یک شخص ماهر و دارای دانش فنی مورد نیاز، تعمیر شوند تا حفاظت کامل، تضمین گردد.  

همچنین مهم است که تجهیزات حفاظت فردی به درستی و با ایمنی کامل در یک محیط تمیز نگهداری شود، تا از صدمات وارده بواسطه مواد شیمیایی ، نور خورشید، گرما و ضربات اتفاقی، محفوظ بماند.

علاوه بر این، مسائل مربوط به آلودگی های مضر و زیان بخش ناشی از لباس کارهای شخصی کارگران در یک محیط کثیف و آلوده، به عنوان مثال ریشه کنی آزبست، و یا آلودگی های ناشی از لباس های کار در یک محیط کار تمیز، به عنوان مثال، یک اتاق عمل یا کارخانه قطعات الکترونیکی، هیچگاه پایان نمی یابند.  

جایی که چنین آلودگی هایی وجود داشته باشد، نیاز به مراقبت هایی دارد که در هنگام تغییر طراحی بخش های مربوطه یا طراحی کمدها برای نگهداری وسایل، باید مورد توجه قرار گیرد. از این رو، تجهیزات حفاظت فردی یا به عبارتی PPE، در طول شب یا در پایان یک شیفت کاری باید کنار گذاشته شوند تا در آغاز روز بعدی به منظور استفاده مجدد برگردانده شوند، و این امر به منظور اطمینان از داشتن یک روز کاری ایمن و پربازده، اجرا می شود.

 

نتیجه گیری

با توجه به تعداد زیاد و متنوع از انواع PPE، و فعالیت های کاری متناسب با آن تجهیزات، بایستی در جستجوی تجهیزات مناسب و متناسب با هر یک از فعالیت های کاری باشیم، مهم است که هم از نظر شرایط محافظتی و هم از نظر بودجه، انتخاب درست صورت بگیرد. همچنین نیاز به درک کامل از وظایفی داریم که قرار است انجام شوند و همچنین افراد درگیر با آن وظایف باید شناخته شوند.

یکی از بهترین روش هایی که یک گروه می تواند بکار گیرد این است که از مهارت های مدیر بخش مربوطه، شخص مخصوص فرایند ایمنی در داخل سازمان، و البته یک تولیدکننده و/ یا عرضه کننده PPE معتبر، با توجه به نوع خطر، استفاده کنیم. بکارگیری این شیوه میتواند در محافظت بی نقص از نیروی کارتان، کمک کند و در عین حال، به نیروی کار این امکان را می دهد تا در یک شیوه کارآمد و موثر مشغول به فعالیت شود.

پکیج کامل ایمنی فردی چیست؟

تجهیزات حفاظت فردی

کلیات:

تجهیزات حفاظت فردی به سه منظور استفاده می­شود:

1.     به عنوان مکمل اقدامات اساسی ایمنی بر روی محیط و پیرامون فرد و آنچه که در اختیار دارد.

2.     به عنوان ابزار کار تلقی شده که بدون آنها پرداختن به شغل مورد نظر غیر ممکن است.

3.   در شرایطی که اقدام اساسی جهت تأمین ایمنی مشکل و یا نیاز به زمان می­باشد در این صورت تنها گزینه ممکن، ایجاد شرایط ایمنی برای افراد بطور موقت خواهد بود.

استفاده از وسایل استحفاظی فردی در آخرین مرحله از کنترل خطرات صورت می­گیرد. لذا کارکنانی که باید بطور دائم از وسائل ایمنی از قبیل کلاه، کفش، عینک، دستکش و غیره استفاده نمایند مشمول مقررات زیر می­باشد:

×      انجام کارهایی که مستلزم داشتن وسایل ایمنی است بدون استفاده از وسائل مربوطه مجاز نیست.

×      سرپرست مربوطه بایستی از ارجاع کار به کارکنانی که مجهز به وسائل ایمنی نیستند خودداری نماید.

×   در صورتیکه هر یک از کارکنان وسایل و یا البسه ایمنی را مفقود نماید، یا نتواند آنرا ارائه دهد و نهایتاً مسئول فقدان آن شناخته شود به میزانی که شرکت تعیین می­کند باید جریمه بپردازد.

×   کارکنان باید وسائل ایمنی را که بطور موقت برای انجام وظیفه دریافت داشته­اند پس از انجام کار مسترد دارند.

×      کارکنان حق دخالت و تغییر وسایل ایمنی را ندارند.

×   کارکنانیکه بعلت ضعف و نقص بدنی نمی­توانند از وسیله ایمنی مورد نیاز کار خود استفاده نمایند توسط سرپرستان به اداره ایمنی معرفی شده تا از طریق آن به پزشک صنعتی معرفی گردند و طبق نظر وی، مسئول ایمنی و رئیس اداره مربوطه باید تصمیم مقتضی در مورد آنان اتخاذ نمایند.

×   در مورد کارکنانیکه بدلایل غیر موجه از پوشیدن لباس و وسائل ایمنی خودداری نمایند اقدامات انضباطی طبق مقررات داخلی شرکت اجرا خواهد گردید.

×      کلیه وسائل و البسه ایمنی باید در جای مناسب و محفوظ نگهداری شوند.

ویژگیهای عمومی تجهیزات حفاظت فردی:

تجهیزات حفاظت فردی بایستی دارای ویژگیهای زیر باشند:

1.     متناسب با نوع کار باشند.

2.     حفاظت کارگر را بطور کامل تأمین نماید.

3.     استفاده از آنها آسان و راحت باشد.

4.     اندازه ی آن برای فرد استفاده کننده مناسب باشد.

5.     خود وسیله حفاظتی عامل ایجاد خطر نباشد.

6.     با حداقل آموزش و برای عموم قابل استفاده باشد.

7.     با استانداردها، طرحها و برنامه­های HSE مطابقت داشته باشد.

8.     مطابق با راهنماییهای تولید کننده آن به کار گرفته شوند.

9.     علائم آگاهی دهنده و راهنمای استفاده به مقدار کافی در محیط کار تعبیه شده باشد

ج - تهیه تجهیزات حفاظت فردی:‌

مسئولیت تعیین نوع و سفارش گذاری و تهیه و تأمین تجهیزات حفاظت فردی بر عهده امور HSE شرکتهای ذیربط می­باشد. لازم است در تهیه تجهیزات حفاظت فردی ویژگیهای عمومی ذکر شده بالا لحاظ شوند.

 

 ماتریس تجهیزات حفاظت فردی:‌

تجهیزات حفاظت فردی مورد نیاز مشاغل مختلف بر اساس عوامل زیان آور محیط کار و خطراتی که کارکنان شاغل در هر شغل با آن مواجه هستند، توسط اداره ایمنی مورد بررسی قرار گرفته و موارد به تفکیک مشاغل کاری موجود و با تعیین تواتر زمانی تحویل این اقلام در ماتریس تجهیزات فردی درج 

می­گردند.

 نظارت بر چگونگی استفاده از تجهیزات حفاظت فردی:

§    کلیه سرپرستان و مجری طرح­ها بایستی نسبت به استفاده از وسایل استحفاظی فردی توسط کارکنان تحت سرپرستی خود در محیط کار نظارت داشته باشند.

§    مسئولیت استفاده از وسایل استحفاظی توسط کارکنان پیمانکار به عهده سرپرست ذیربط در سازمان پیمانکار است.

§    مسئولیت نظارت و کنترل استفاده از وسائل استحفاظی فردی توسط کارکنان طرحها و افراد پیمانکاران و ارائه آموزشهای لازم ایمنی به عهده مسئول HSE هر طرح است.

§    کلیه کارکنان که در بخش­های عملیاتی شاغل هستند لازم است در هنگام کار از کفش ایمنی استفاده نمایند.

§       استفاده از کلاه ایمنی به هنگام کار و تردد در واحدهای صنعتی برای کلیه کارکنان ضروری است.

§    کلیه پیمانکاران طرحها شامل پیمانکاران مدیریت و مشاورین ناظر، موظف به تهیه و توزیع وسایل استحفاظی فردی بین کارکنان خود با توجه به ضوابط و الزامات این دستورالعمل 

می­باشند.

§    مجری طرح موظف است در صورت مشاهده موارد و یا وصول گزارش ایمنی طرح، دائر به عدم استفاده از وسایل استحفاظی توسط کارکنان و افراد پیمانکار اقدامات انضباطی به شرح زیر 

به عمل آورد.

à    مرحله اول تخلف: اخطار شفاهی.

à    مرحله دوم تخلف: اخطار کتبی.

à    مرحله سوم تخلف:‌ اجازه ورود به تأسیسات را ندهند.

ارزیابی تجهیزات حفاظتی مورد استفاده:

مسئولیت بازرسی و ارزیابی تجهیزات حفاظت فردی در اختیار بر عهده هر یک از کارکنان می­باشد. در این ارتباط لازم است که کارکنان با عنایت به آموزشهای ارایه شده نسبت به بازرسی روزانه تجهیزات حفاظت فردی خود اقدام نموده و در صورت وجود هر گونه نقص، موارد را به سرپرستان خود اطلاع دهند. این نواقص می­تواند شامل موارد زیر باشد:

1.   پارگی البسه، دستکش، پیش بند، گتر و ... بویژه در شرایطی که فرد با مواد شیمیایی یا رادیواکتیو فعالیت می­کند.

2.     آزمون نشتی یا پارگی ماسکهای حفاظتی و آزمون راندمان پالایش فیلترهای مربوطه.

3.     آزمون عدم نشتی یا پارگی ماسکهای حفاظتی و آزمون راندمان پالایش فیلترهای مربوطه.

4.   بازرسی بصری میزان خش ایجاد شده و یا پلیسه چسبیده شده به عینکهای ایمنی و محافظهای صورت.

 

 انواع تجهیزات:‌

·                                                            تجهیزات حفاظت از سر:

برای حفاظت از سر در برابر انواع مخاطرات محیط کار از کلاه ایمنی استفاده می­شود. با توجه به اینکه کاربرد اصلی کلاه ایمنی مقاومت در مقابل ضربه­های مکانیکی است لذا باید طوری طراحی شود که قادر به تحمل این ضربه­ها باشد و در عین حال فشار ناشی از این ضربات را تا حد امکان مستهلک نماید.

·  تجهیزات حفاظت از صورت و چشم:‌

یکی از مسائل مهم از لحاظ پیشگیری در صنعت، حفاظت چشم در مقابل خطرات ناشی از کار می­باشد. به همین دلیل انواع عینکهای ایمنی متناسب با نوع مخاطراتی که سیستم بینایی را تهدید می­کند، طراحی و ساخته شده است

در کارهای مشروحه زیر استفاده از عینک یا دیگر وسایل حفاظتی چشم، برای کارکنان اعم از اینکه رأساً کار را انجام بدهند یا دستیار بوده و یا در نزدیکی آن به کار مشغول باشند ضروری و لازم­الاجرا می­باشد:‌

à  خرد کردن، شکستن، بریدن، کندن و یا سوراخ کردن موادی از قبیل سیمان، آجر،‌ سنگ، آسفالت، چدن و سایر مصالح ساختمانی.

à  برداشتن آستر و تمیز کرن داخل ظروف پالایشگاه و کارخانجات دیگر مثل جدار سیمانی و آجری و غیره.

à    کار کردن با چرخ سمباده حتی اگر چرخ مذکور مجهز به حفاظ باشد.

à    به هنگام تمیز کردن یا کار کردن داخل کوره­ها، دودکش­ها و گرم کننده­ها.

à    کارهائیکه ایجاد گرد و غبار و پراکندن ذرات می­کند و جوشکاری سرب.

à  بکار بردن ابزاری که با هوای فشرده کار می­کند برای انجام کارهائی از قبیل خرد کردن، درز گیری، بریدن میخ و مهره­ها و همچنین مته کردن و سمباده کردن و کارهای مشابه.

à    کار کردن با ابزار ماشینی.

à    جلا دادن بوسیله چرخ و یا برش سیمی، تراشیدن، پوسته گیری کردن، ضربه زدن و کارهای مشابه.

à    چرخ کردن و درز گیری پرچ.

à    جابجا کردن و جمع آوری مواد زائد.

à    آهنگری.

à    پاک کردن لوله­های سرباز با هوا.

à  استفاده از چکش و پتک برای کوبیدن ابزار، قلمها، میله­های برنده و غیره و چکشی که با آن لوله و ظروف بازرسی می­شود.

à    اندازه گیری مخازن محتوی هر گونه مواد نفتی و یا شیمیایی و یا هر هیدروکربور سبک.

à  کار کردن با انبردست در موقع کشیدن شیئی، قطع سیم و نوار و شیئی دیگری که تحت کشش می­باشد و یا در مواردیکه ممکن است کار کردن با سیم مخاطراتی در بر داشته باشد.

à    تنظیم آب بندی کمپرسور، تلمبه، موتور و غیره که در حال کار کردن می­باشد.

 

à    در موقع کار کردن با وسایل شیشه­ایکه تحت فشار و یا خلاء می­باشد.

à    رنگ زدن بوسیله هوای فشرده.

à    کارهای بنایی و نجاری.

à    جابجا کردن قیر گداخته.

à  تخلیه و جابجا کردن بارهائیکه ایجاد گرد و غبار می­کنند مثل سود سوز آور، گوگرد، سیمان، خاک نسوز، کاتالیست­ها،‌ مواد شیمیایی و غیره

توجه:‌ عینک محافظ صورت در مقابل گرد و غبار محافظ نمی­باشد و در محیطی که گرد و غبار مواد موجود است نباید بکار برده شود. در این شرایط توصیه می­شود که از ماسکهای تمام صورت با فیلتر گرد و غبار استفاده شود.

à  برای نمونه گیری، بار گیری، تخلیه و جابجا کردن مایعات خورنده و سوزش آور از قبیل اسید، سود سوز آور یا امثال آن، کلاه­خود ضد اسید و ماسک تمام صورت با فیلتر جذب بخارات اسیدی توصیه می­شود که حفاظت کامل در مقابل ترشح مایعات را خواهد داد همچنین ممکن است عینک ضد اسید و نقاب مخصوص متصل بر روی کلاه ایمنی بکار رود. در مواردیکه احتمال خطر کم است از عینک ضد اسید استفاده شود.

هنگام تعمیرات، پاک کردن و سرویس کردن کلیه ظروف و دستگاههائی که مواد اسیدی و سود سوز آور در داخل آنها بوده و یا می­باشد و نیز هنگام باز و بستن شیرهای خطوط لوله و به کار انداختن تلمبه­های اینگونه مواد، باید از "کلاه­خود" ضد اسید، از نقاب و عینک ضد اسید و یا ماسک تمام صورت با فیلتر جذب بخارات اسیدی استفاده شود.

à  برای کار کردن با گاز و بخارات مضر برای چشم بایستی عینک ضد اسید و یا ماسک تمام صورت با فیلتر جذب بخارات اسیدی بکار برد.

à    هنگام نمونه­گیری مواد شیمیایی بایستی نقاب متصل به کلاه ایمنی بکار برده شود.

تذکر:‌ در هر یک از عملیات فوق که حفاظت سر و گردن نیز ضروری باشد باید از البسه و وسائل ایمنی مناسب و متناسب استفاده نمود.

à  کلیه سرپرستان و اشخاصی که مسئولیت آنها ایجاب می­کند در موقع انجام کارهائیکه مخاطراتی برای چشم دارد حضور داشته باشند مکلفند از عینک مناسب استفاده نمایند.

 تجهیزات حفاظت از گوش:

سر و صدا از عواملی است که سیستم شنوایی را تحت تأثیر قرار می­دهد که باید از وسایل حفاظتی گوش در مقابل این عامل فیزیکی استفاده نمود.

زمانی باید از گوشی­های ایمنی استفاده شود که:

ü در معرض صداهایی با شدت 85 دسی بل و یا بیشتر برای یک دوره زمانی 8 ساعته از کار قرار بگیرد.

ü صداهای آزار دهنده وجود داشته باشد.

ü صداهایی مانند انفجارهای کوتاه به گوش برسد.

ü در محلهایی که علائم استفاده از گوشی نصب گردیده است قرار گرفته باشید.

گوشی­های حفاظتی بر دو نوعند:‌

 گوشی­های بیرون گوش یا ایرماف (Ear Muff):‌ نوعی که روی لاله گوش قرار گرفته و مجموعه ساختمان گوش را بدون تماس مستقیم با آن محافظت می­کند.

گوشی­های داخل گوشی یا ایر پلاگ (Ear Plug): نوعی که در داخل گوش و درون مجرای گوش خارجی قرار گرفته و آنرا مسدود و راه انتقال هوا را بطور نسبی مسدود می­کند.

در صورتی که صدا بیش از 110 دسیبل باشد باید توأماً از گوشی ایر ماف و گوشی داخل گوش استفاده شود.

تجهیزات حفاظت از دست­ها:

·       دستکشهای حفاظتی:

بیش از 40% حوادث ناشی از کار مربوط به آسیبهای وارده به دست و انگشتان می­باشد. دست انسان را خطرات متعددی از جمله لبه­های تیز و برنده، ضربات مکانیکی، مواد شیمیایی، حرارت، الکتریسیته، ارتعاش و پرتوهای رادیواکتیو در محیطهای کاری تهدید می­کند که جهت پیشگیری از این آسیبها آشنایی با الزامات عمومی بکارگیری این تجهیزات حفاظتی و انواع دستکشهای حفاظتی ضروری است.

. انواع دستکشها:‌

دستکشهای حفاظت در برابر ضربات مکانیکی:

ü دستکشهای چرمی، لاستیکی ضخیم، کاموایی، اشبالتی، کف اشبالت پشت برزنتی و برزنتی متداولترین دستکشهای حفاظت در برابر ضربات مکانیکی محسوب می­شود. بسته به میزان قابلیت تحرک مورد نیاز انگشتان و همچنین شدت صدمات احتمالی، جنس و قطر دستکش مناسب تعیین می­گردد.

ü دستکش­های زره دار نوعی دستکش با شبکه فلزی بافته شده از سیم­های فولادی است که برای حفاظت دست در برابر لبه­های تیز از جمله چاقو و یا کاترهای صنعتی مورد استفاده قرار می­گیرد.

. دستکشهای حفاظت در برابر حرارت:

این دستکشها به دو نوع دستکش­های مقاوم در برابر گرما و دستکش­های مقاوم در برابر سرما تقسیم می­شود.

جنس دستکشهای مقاوم در برابر حرارت معمولاً از جنس چرم، پارچه پوشش داده شده با آلومینیوم، پشم شیشه، پنبه نسوز، آرامید، پشت اشبالت، کف پشم شیشه پشت آلومینایزد، دستکش­های کف فورتکس پشت آلومینایزد، دستکش­های کف فورتامید پشت آلومینایزد و دستکش­های تمام فورتامید می­باشند.

جنس دستکشهای مقاوم در برابر سرما معمولاً از جنس شیشه و آرامید می­باشند.

. دستکشهای حفاظت در برابر الکتریسیته:

این دستکشها از جنس لاستیک یا مواد پلیمری خاصی تهیه شده و میزان مقاومت الکتریکی آنها به تناسب ولتاژ متغیر می­باشند.

. دستکشهای حفاظت در برابر ارتعاش:‌

این دستکشها بر حسب فرکانس ارتعاشی ناشی از ابزارهای دستی مولد ارتعاش می­توانند جنسهای مختلفی همچون چرم ضخیم و لاستیک (جهت جذب ارتعاشهای با فرکانس بالا) و سوربوتان (Sorbothane) (جهت جذب ارتعاش در فرکانسهای Hz 1400-5) و پورون (Poron) (جهت جذب ارتعاش در فرکانسهای 

Hz 5000-5) انتخاب شوند.

. دستکشهای حفاظت در برابر پرتوهای رادیواکتیو:‌

این دستکشها از پارچه­هایی با لایه سربی ساخته می­شوند. این دستکشها بایستی حداقل تا نصف بازوها را پوشانده و قدرت حفاظتی حداقل برابر با قدرت حفاظتی ورق سربی به ضخامت 55/0 میلیمتر باشد. ضمن اینکه با توجه به جرم حجمی بالای سرب طوری تهیه شده باشند که علاوه بر حفاظت دستها، سبک و نرم نیز باشند.

. آستینهای حفاظتی:‌

در شرایطی که علاوه بر دستها، ‌ساعد و بازوها نیز در معرض مخاطره قرار داشته باشند،‌ از آستینهای حفاظتی استفاده می­شود. این آستینها ممکن است با دستکش و یا بدون آن استفاده شده و جنس آنها معمولاً از جنس دستکش می­باشد.

این دستکشها عموماً‌ از جنس لاستیک طبیعی یا ترکیبات پلیمری نظیر پلی وینیل کلراید (PVC)، 

پلی وینیل الکل (PVA)، نیتریل (Nitrile)، وایتون (Viton)، نئوپرن (Neoprene) و بوتیل (Butyl) می­باشند.

ک. تجهیزات حفاظت از پا:

کفش­های ایمنی‌:

عمده ترین خطر تهدید کننده پا در محیطهای صنعتی، له شدن پنجه­های پا در اثر سقوط ناگهانی اجسام سنگین بر روی پنجه­ها و یا برخورد جلوی کفش با قطعات تیز و برنده و آسیب دیدن پنجه پا می­باشد. بنابراین برای حفاظت پا در برابر این صدمات کفشهای ایمنی در نظر گرفته شده است که در قسمت جلویی آنها از پنجه­های محافظ فولادی استفاده شده و کفه کفش را از یک ماده قابل انعطاف مثل پلی اورتان (PU) می­سازند. قسمت پنجه کفش به تناسب شغل افراد می­تواند از جنس چرم (عایق برق) یا PVC (عایق شیمیایی) نیز باشد.

کفشهای ایمنی کارکنانی که با برق سر و کار دارند یا در محل کارشان احتمال ایجاد جرقه وجود دارد باید فاقد هر نوع میخ فلزی باشد.

 تجهیزات حفاظت از بدن:

لباسهای حفاظتی:

لباسکار به عنوان یکی از وسایل استحفاظی فردی مطرح می­باشد و کلیه کارکنان باید با لباس کار مناسب محل کار در سر کار حاضر شوند. لباسکار کارکنان دارای خصوصیات ذیل بوده و مطابق مقررات ذیل در اختیار کارکنان قرار می­گیرند.

معمولاً لباس کار به عنوان یک پوشش سراسری تنه، دست و پاها را در مقابل شرایط محیطی حفاظت می­کند. ساده ترین شکل لباس کار در دو فرم ظاهری بلوز و شلوار (دو تکه) و نوع یکسره و از جنس الیاف طبیعی و یا درصدی الیاف طبیعی و مصنوعی و در مواردی تماماً از الیاف شیمیایی و صنعتی تولید می­شود. بدیهی است هر چه الیاف بکار رفته شده در پارچه طبیعی­تر باشد، تبادل حرارتی آن آسانتر است. البسه اختصاصی در مشاغل ویژه و نیز فصول سرد که از جمله می­توان لباس عایق سرما و رطوبت مخصوص سردخانه،‌لباس نسوز مخصوص کوره و لباس ضد حریق از جنس پارچه­های PVC را نام برد. لباس حفاظتی در برابر گرما از الیاف مخصوصی با پوشش آلومینیوم که تا 90% اشعه مادون قرمز را برگشت می­دهد، ساخته شده و به منظور کار در مجاورت کوره­ها و فرآیندهای حرارتی استفاده می­شود.

خصوصیات کلی لباس کار:

خصوصیات لباس کار ایمن عبارت است از:

1.     لباس کار باید اندازه و متناسب با بدن استفاده کننده باشد.

2.   کارکنانی که با ماشین کار می­کنند و یا در جوار ماشین­آلات مشغول کار هستند باید از لباس کاری استفاده کنند که هیچ قسمت آن باز یا پاره نباشد. آویزان نمودن زنجیر ساعت، کلید و نظایر آنها روی لباس کار اکیداً‌ ممنوع است.

3.   در محل کار که احتمال خطر انفجار و یا حریق باشد استفاده از یقه نورگیری (آفتاب گردان) و زه و دسته عینک که از انواع سلونوئید ساخته شده­اند و همچنین همراه داشتن سایر مواد قابل اشتعال برای کارکنان مربوطه اکیداً ممنوع است.

4.   در صورتیکه انجام کاری ایجاب نماید که کارکنان آستین لباس کار خود را مستمراً بالا بزنند بایستی از لباس کار آستین کوتاه استفاده نمایند.

5.   کارکنانی که در محیطهای آلوده به گرد و غبار، مواد قابل اشتعال و انفجار و یا مسموم کننده بکار اشتغال دارند، نباید لباسهای جیب­دار و یا لبه­دار (دوبل شلوار) را در بر داشته باشند، چون ممکن است گرد و غبار و مواد مزبور در چین و لبه لباس باقی بمانند.

6.   لباس ایمنی مخصوص کارکنانی که با مواد خورنده و یا مضر کار می­کنند باید آب و گاز در آن نفوذ ننموده و جنس آن مناسب با نوع ماده و یا موادی که با آنها کار می­کنند باشد.

7.   لباس نسوز مخصوص حفاظت در مقابل حریق بایستی شامل کلاه، دستکش و کفش بصورت یک تکه و سر هم باشد.

8.   لباس کارکنانی که با مواد اسیدی و رادیواکتیو کار می­کنند باید بصورت یکپارچه و بدون منفذ همراه با کلاه مخصوص، کفش و دستکش از جنس خاص و غیر قابل نفوذ باشد.

9.   لباس بارانی به صورت پالتویی کلاه سر خود را از جنس پارچه ضد آب با آستری نخی (جهت مناطق معتدل) و یا آستری پشمی (جهت مناطق سرد سیر) با رنگ مصوب تهیه شود.

 

تذکر 1: کارکنانی که لباسشان بمواد نفتی یا شیمیایی خطرناک آغشته شود باید فوراً لباس خود را شسته و یا تعویض نموده و آن قسمت از بدن را نیز که در تماس بوده با شوینده­های مناسب بشویند. هیچ یک از کارکنان حق ندارند با لباس آغشته به مواد نفتی و یا مواد شیمیایی به آتش، شعله و دیگر منابع حرارتی نزدیک شوند و یا کبریت و فندک و غیره روشن نمایند.

تذکر 2: در صورت پارگی، ‌خراب شدن و یا آلودگی بمواد نفتی یا شیمیایی خطرناک لباس کار باید برای تمیز شدن آن اقدام نمایید و در صورت نیاز به تعویض به سرپرست مربوط ارائه شود.

تذکر 3: البسه آغشته به روغن و یا گریس باید فوراً از تن خارج شود چون ممکن است ایجاد ناراحتی پوست نماید.

جنس لباس کار:

1.   جنس پارچه با توجه به شرایط کار و لزوم ظاهر لباس از نظر مقاومت در مقابل چروکیدگی و نیز عدم تولید الکتریسیته ساکن از مخلوط حدود 70% پنبه و 30% پلی استر و با وزن gr/m2 320 تا gr/m2 420 و با توجه به شرایط اقلیمی و فصول مختلف در نظر گرفته شود. در شرایطی که احتمال سوختن لباس کار در اثر ریختن پلیسه و یا تحت تأثیر حرارت زیاد وجود دارد (مانند لباس کار جوشکاری)، جنس لباس کار بایستی 90% پنبه باشد.

 

2.   به منظور استحکام بیشتر از پارچه با بافت کج راه با تراکم بالا (2 تار و یک پود) و نخ چهل دولا از نوع رینگ (Ring) استفاده گردد.

3.   به منظور دوام بیشتر رنگ و پیشگیری از رنگ دادن پارچه پس از شستشو و همچنین جلوگیری از آب رفتن پارچه از رنگهای راکتیو (Reactive) در رنگرزی پارچه استفاده شود.

4.   با انتخاب پارچه مرغوب و اعلاء، بکار بردن دوخت محکم و نیز چرخکاری دوبله درزها، لباس کار بادوام تولید گردد.

5.   با استفاده از الگوی مناسب، باید لباس کار شکیل و خوش دوخت بوده و در اندازه­های استاندارد تهیه شود.

 

نقش مدیریت تجربه در پیشرفت بنگاه های اقتصادی و سازمان ها

در فرایند مدیریت هرچه اطلاعات دقیق‌تر و مستندتری در زمینه یک تصمیم یا رویداد موجود باشد، تحلیل فرایند اتخاذ تصمیم، نقاط ضعف فرایند و نیز رویدادهای تابع آن آسان‌تر خواهد بود. همچنین هر چه مستندات موجود دقیق‌تر و روشن‌تر ثبت شده باشد، دانش ارزنده‌تر و کاربردی‌تری را می‌توان به نسل‌های بعدی منتقل کرد. بیش از یک قرن از زمان تشکیل سازمان‌های الگو گرفته از سازمان‌های نوین غربی، در کشور ما می‌گذرد اما چه تعداد از مدیران و کارکنان فعال در سازمان‌ها افکار، دیدگاه‌ها، آموخته‌ها و اندوخته‌های تجربی و علمی خود و فرایند یادگیری خویش را در قالب یافته‌های فردی یا سازمانی مکتوب و مستند کرده‌اند؟ چه بخشی از این تجارب به نسل‌های بعدی و سایر مدیران سازمان انتقال یافته است؟ در این مقاله، مستندسازی تجارب با رویکرد مدیریت تجربه و با هدف توسعه یادگیری عملی در سازمان‌ها ارائه می‌شود؛ شاید از این رهگذر بتوان دانش نهفته در درون کارکنان باتجربه را به منظور به کارگیری در سازمان به منصه ظهور درآورد.

مدیریت تجربه که با هدف افزایش یادگیری سازمانی و توسعه دانش کارکنان ایجاد شده است، در واقع فرایند بازیابی، مستندسازی، استفاده مجدد و اصلاح و تعدیل تجارب سازمانی را به عهده دارد. استفاده مجدد از تجارب سیستماتیک، کارکنان را در انجام فعالیت‌های روزانه و کوتاه کردن زمان حل مسائل یاری می‌دهد و رفته رفته یادگیری فعال و عملی در سازمان را جایگزین تجارب پراکنده و حل موردی مسائل متعدد می‌کند. بنابراین می‌توان تجربه را به منزله دانش یا مهارتی دانست که از تمرین و ممارست در یک فعالیت یا انجام کاری در یک دوره زمانی نسبتاً طولانی حاصل می‌شود. انتقال تجربه مدیران در بهبود فعالیت‌های سازمان تأثیر مستقیم دارد و خود مایه ایجاد دانش در سازمان خواهد شد.
رگ روانز اولین کسی بود که بعد از جنگ جهانی دوم یادگیری عملی را توسعه داد و با توجه به فقدان آموزش‌های مدیریتی مناسب در بین مدیران معدن، یادگیری حین عمل را برای استفاده بهتر مدیران از تجارب یکدیگر در حل و فصل مشکلات ارائه کرد. چارچوب اساسی یادگیری عملی، موارد زیر را در بر می‌گیرد:
۱. مدیران می‌توانند از تجارب بیاموزند.
۲. در تجربه‌هایشان با دیگران مشارکت کنند.
۳. به نصایح و انتقادهای دیگران توجه کنند.
۴. پیشنهادها را در عمل به کار گیرند.
۵. مطالب فرا گرفته شده را به طور مرتب مرور و نتایج حاصل از اعمال همکاران را بررسی کنند.

حال سؤال این است که آیا صرف نگهداری تجارب می‌تواند سبب افزایش دانش و توسعه یادگیری در سازمان شود؟ با در نظر گرفتن ماهیت پویای دانش و لزوم به کارگیری فنون و روش‌های نوین در سازمان‌های یادگیرنده، می‌توان گفت که تجارب پراکنده لزوما به زایش و توسعه دانش منتهی نمی‌شود زیرا تجربه قبل از نگهداری باید بررسی، تحلیل و بازیافت شود و با استفاده مجدد اعتبار یابد و در نهایت تجربه‌ای را که ارزش نگهداری دارد، در حافظه سازمانی ثبت کنیم. باید راه‌های انتشار دانش در سازمان را کشف کرد تا با وجود برخورداری از تجارب کاربردی، یادگیری سازمانی را نیز افزایش دهیم.

یادگیری، از رویکرد ما در چگونگی برخورد با موقعیتهای گوناگون روزانه در کار و زندگی و نحوه عکسالعمل در برابر آنها نشأت میگیرد. اما همان گونه که واکنش ما در برابر پدیدههای اطرافمان متفاوت است، متفاوت نیز یاد میگیریم. انسانها در شیوه برخوردشان با یادگیری، ترجیحات و سلایق شخصی خود را به نمایش میگذارند؛ همان طور که ​​در سایر جنبههای رفتاری خود نیز این گونه عمل میکنند.

براساس مدل فرایندی چرخه یادگیری به دو روش میتوان کسب تجربه کرد: یکی به وسیله تجربه عینی و دیگری با مفهوم سازی ذهنی. همچنین دو گونه میتوان با تجربه برخورد کرد: از طریق مشاهده بازتاب گرا (انعکاسی) و نیز تجربه فعال (عمل کردن). تجربه عینی یادگیری حین عمل را در بر میگیرد و مشاهده بازتاب گرا عبارت است از مشاهده با دقت قبل از قضاوت، بررسی جریانات از زوایای مختلف و جست و جو برای یافتن معنای پدیدهها، مفهوم سازی ذهنی اشاره به یادگیری از راه تفکر دارد و شامل تجزیه و تحلیل منطقی افکار، برنامهریزی منظم و عمل براساس درک عقلانی موقعیت است. تجربه فعال یا یادگیری از طریق عمل، نشان دهنده توانایی فرد برای دستیابی به اهداف و ریسک کردن در موقعیتهای گوناگون است. ممکن است فرایند یادگیری را در هر چهار مرحله از چرخه آن شروع کنیم البته شکل مطلوب، انجام کامل هر چهار مرحله است همچنین احتمال دارد در این چرخه یک مرحله نادیده گرفته شود و یا برعکس تمرکز اصلی بر یکی از مراحل باشد. بدیهی است هنگامی که هم از شیوههای عینی و هم ذهنی برای درک و پذیرفتن تجربههایمان بهره میبریم و نیز زمانی که آن تجربه را هم عمل و هم منعکس میکنیم، در حقیقت توان بالقوه خود را برای درگیر شدن کامل در یک فرایند یادگیری توسعه دادهایم.

به طور خلاصه با اجرای سیستم مدیریت تجربه نتایج زیر عاید سازمان میشود:

1. توسعه یادگیری سازمانی

2. کاهش زمان حل مسئله

3. کاهش ریسک تصمیمگیری و کاهش هزینه از دست رفته به واسطه زمان از دست رفته

4. پرورش روشهای حل مسئله و تصمیمات مدیریتی

5. استفاده از شیوه تفکر خلاق در مسئلهیابی و حل مسئله

6. افزایش توان عملیاتی و حمایتی سیستم پشتیبانی تصمیم (DSS)

7. مستند کردن روشهای حل مسئله و تجارب سازمانی که علاوه بر بهبود روشها و رویهها سبب حفظ مستندات از خطر اضمحلال ناشی از گذر زمان خواهد شد.

منابع:

الف فارسی

1. بابایی، محمدعلی، مستندسازی تجارب، چهارمین پیش کنفرانس توسعه منابع انسانی، 30 دی ماه 1383.

2. جعفری مقدم، سعید، معیارهای انتخاب تجربه در مستندسازی تجارب مدیران، فصلنامه مطالعات مدیریت، شماره 40-39، پاییز و زمستان 1382.

3. الوانی، مهدی، سازمانهای یاددهنده نسل جدید سازمانهای یادگیرنده، مدیریت و توسعه، شماره 18، سال 1382.

4. الوانی، مهدی، یادگیری الگویی: راهی به سوی توسعه و بهبود سازمان، فصلنامه مطالعات و توسعه، شماره 16، 1382.

ب انگلیسی

۱. Ralph Bergmann, and Martin Schaaf. Structural Case-Based Reasoning and Ontology-Based Knowledge Management: A Perfect Match?. Journal of Universal Computer Science, ۹(۷), ۲۰۰۳.
۲. Ralph Bergmann. Experience Management: Foundations, Development Methodology, and Internet-based Applications, Volume ۲۴۳۲ of LNAI, Springer, ۲۰۰۲.
۳. Drucker, Peter, F. the coming of the new organization, Harvard Business Review on knowledge management, ۱۹۹۸.
۴. Garvin, David, A., building a learning organization, H.B.R on knowledge management, ۱۹۹۸.
۵. Yetes, Frank j. and Jesey, Bass, decision management, ۲۰۰۳.
۶. Mabey, Christopher and Iles, Paul, Managing learning, Routledge, ۱۹۹۴.
۷. Karl, Calseth, knowledge management from a business strategy perspective, journal of FID review, vol. ۱, no. ۳۷-۴۱, ۱۹۹۹.

و با سپاس فراوان از :

دکتر بهروز دری عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی
مهدی محمود صالحی ـ منصور دهقان نجم آبادی، کارشناسان ارشد مدیریت صنعتی

  مجله الکترونیکی ویستا